.
Είναι αλήθεια πως φοβάμαι μήπως τόχω παρακάνει με τους βρυκόλακες και γι αυτό οφείλω μια εξήγηση. Αντίθετα μ’ ότι μπορεί να νομίσει κανείς, δεν έχω σχέση με τη λεγόμενη “μόδα” των βρυκολάκων που έχουν γίνει τελευταία ταινίες, σίριαλ στην TV και δεν ξέρω τι άλλο. Η μόδα αυτή ομολογώ πως δεν ήξερα καν πως υπάρχει.
Η σχέση μου με τα όντα αυτά είναι πολύ παλιά, απο τότε που πιτσιρικάς ων πρωτοδιάβασα τον “Δρακουλα”, του Bram Stoker. Είμαι της παλιάς σχολής των βρυκολάκων, με τις πόρτες που τρίζουν, τις κατακόμβες, τις αράχνες και τις νυχτερίδες. Πάντα ήθελα να κάνω κάτι σχετικό, μα κάθε πράγμα στον καιρό του. “Καιρὸς του̃ τεκει̃ν καὶ καιρὸς του̃ ἀποθανει̃ν καιρὸς του̃ φυτευ̃σαι καὶ καιρὸς του̃ ἐκτι̃λαι πεφυτευμένον”, που λέει κι ο Εκκλησιαστής. Η ιδέα έπρεπε να οριμάσει… και ορίμασε!
Για καιρό είχα εφιάλτες με το ίδιο επαναλαμβανόμενο θέμα. Με κυνηγούν, λέει, βρυκόλακες και νυχτερίδες. Πετούν απο πάνω μου, με γυροφέρνουν και θέλουν, τι άλλο, να μου πιούν το αίμα. Τα όνειρα είναι τόσο ζωντανά που όταν κάποια στιγμή θα ξυπνήσω αλαφιασμένος οι βρυκόλακες είναι ακόμα εκεί και μου δείχνουν τα σκυλόδοντά τους σαν ζωντανοί… ε… ζωντανοί -νεκροί, τέλος πάντων. Κι έχουν λέει και ονόματα οι βρυκόλακες, ονόματα παράξενα όπως ΔΝΤ και ΕΕ. Κι ύστερα είναι η Άγγελα, ο Αντώνης, ο Βαγγέλης και κάτι άλλοι που μου θυμίζουν Παπαδόπουλκαι Παττακό. Ύπαγε οπίσω μου Σατανά!
Τέλος πάντων, αυτή είναι η ιστορία. Έτοιμος καθώς ήμουν έπεσα με τα μούτρα στη δουλειά. Τα αποτελέσματα θα τα δείτε στο βιβλίο και την έκθεση που θα το συνοδέψει.
http://pavlidiscartoons.com/blog/
Είναι αλήθεια πως φοβάμαι μήπως τόχω παρακάνει με τους βρυκόλακες και γι αυτό οφείλω μια εξήγηση. Αντίθετα μ’ ότι μπορεί να νομίσει κανείς, δεν έχω σχέση με τη λεγόμενη “μόδα” των βρυκολάκων που έχουν γίνει τελευταία ταινίες, σίριαλ στην TV και δεν ξέρω τι άλλο. Η μόδα αυτή ομολογώ πως δεν ήξερα καν πως υπάρχει.
Η σχέση μου με τα όντα αυτά είναι πολύ παλιά, απο τότε που πιτσιρικάς ων πρωτοδιάβασα τον “Δρακουλα”, του Bram Stoker. Είμαι της παλιάς σχολής των βρυκολάκων, με τις πόρτες που τρίζουν, τις κατακόμβες, τις αράχνες και τις νυχτερίδες. Πάντα ήθελα να κάνω κάτι σχετικό, μα κάθε πράγμα στον καιρό του. “Καιρὸς του̃ τεκει̃ν καὶ καιρὸς του̃ ἀποθανει̃ν καιρὸς του̃ φυτευ̃σαι καὶ καιρὸς του̃ ἐκτι̃λαι πεφυτευμένον”, που λέει κι ο Εκκλησιαστής. Η ιδέα έπρεπε να οριμάσει… και ορίμασε!
Για καιρό είχα εφιάλτες με το ίδιο επαναλαμβανόμενο θέμα. Με κυνηγούν, λέει, βρυκόλακες και νυχτερίδες. Πετούν απο πάνω μου, με γυροφέρνουν και θέλουν, τι άλλο, να μου πιούν το αίμα. Τα όνειρα είναι τόσο ζωντανά που όταν κάποια στιγμή θα ξυπνήσω αλαφιασμένος οι βρυκόλακες είναι ακόμα εκεί και μου δείχνουν τα σκυλόδοντά τους σαν ζωντανοί… ε… ζωντανοί -νεκροί, τέλος πάντων. Κι έχουν λέει και ονόματα οι βρυκόλακες, ονόματα παράξενα όπως ΔΝΤ και ΕΕ. Κι ύστερα είναι η Άγγελα, ο Αντώνης, ο Βαγγέλης και κάτι άλλοι που μου θυμίζουν Παπαδόπουλκαι Παττακό. Ύπαγε οπίσω μου Σατανά!
Τέλος πάντων, αυτή είναι η ιστορία. Έτοιμος καθώς ήμουν έπεσα με τα μούτρα στη δουλειά. Τα αποτελέσματα θα τα δείτε στο βιβλίο και την έκθεση που θα το συνοδέψει.
http://pavlidiscartoons.com/blog/
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου